TOFEL

To, że jestem pięknym psem nie wymaga uściślania. No jestem. Piękny, rześki, młody. Wiem, że poznam tutaj wielu ludzi, którym moja uroda skradnie serca, ale mi zależy na kimś, kto pokocha mnie za moje wnętrze.

Na spacerach ładnie korzystam ze smyczy, nie ciągnę i nie szaleję, ale lubię piesze wędrówki i chętnie wychodzę na dalsze wyprawy. Nie znam komend, ale dobrze łapię kontakt z przewodnikiem, więc podejrzewam, że wspólna nauka nowych rzeczy będzie czystą przyjemnością.

W pierwszych moich chwilach tutaj byłem dosyć zamknięty i zachowawczy, dopiero teraz pokazuję coraz więcej siebie, choć wciąż nie jestem jakiś wylewny w okazywaniu uczuć. Jestem łagodny i tolerancyjny względem każdego człowieka – czy to małego, czy to dużego, nie mam absolutnie żadnych problemów w takich kontaktach. Poznałem też kota i w sumie to mało mnie obeszła jego obecność.

Zdarza mi się pokazać zęby na inne duże samce i takie zachowania będą wymagały korekty, potrzebuję więc przewodnika, który sprawy nie pokpi i nie pozwoli takim konfliktom eskalować.

Ważną sprawą jest to, że panicznie boję się wystrzałów i kiedy coś huknie… chcę biec przed siebie i nie oglądam się wcale. Wiem, wiem, problematyczna przypadłość, zwłaszcza w terenach miejskich. Byłbym więc wdzięczny, jeśli mój nowy Opiekun był nie tylko przyjacielem, ale i moim rozumem w niespodziewanych sytuacjach. Długa linka spacerowa to wspaniały wynalazek, który scementuje naszą znajomość.

Szukam domu, który wykorzysta mój potencjał. Tyle się teraz mówi o podróżach z psem… Ja bym się na takie podróże chętnie skusił – mam kondycję, mam wewnętrzny spokój i zrównoważony charakter, lubię wycieczki… To co? Wpadasz mnie poznać i jedziemy na wakacje?” Czekam! Tofel.

(opis przygotowany przez wolontariat schroniska)