Ułatwienia dostępu

Logo Schroniska Promyk

Schronisko Promyk

Biogram

Do roku 2005 gdańskie schronisko dla zwierząt mieściło się przy ul. Madalińskiego. Jego stan techniczno-sanitarny wzbudzał wiele emocji, mnożyły się skargi okolicznych mieszkańców na zagrożenia sanitarno-epidemiologiczne, hałas, zapach, olbrzymie ilości grasujących gryzoni, a zwłaszcza szczurów, notorycznie uciekające przez zniszczone ogrodzenia zwierzęta. W związku z tym powstała nagląca konieczność budowy nowego schroniska w lokalizacji nie wzbudzającej protestów sąsiedztwa. Spośród kilkunastu propozycji przyjęto projekt budowy obiektu w dzielnicy Kokoszki. Zakładał on powstanie kompleksu spełniającego wszelkie wymagania nowoczesnego schroniska, przystosowanego do świadczenia opieki nie tylko nad zwierzętami towarzyszącymi (psy, koty), ale również m. in. gospodarskimi. Pożar w schronisku oruńskim (październik 2002 r.), gdzie spłonęło zaplecze weterynaryjne, magazyny, kuchnia przyspieszył prace związane z budową i przenosinami zwierząt do nowego obiektu. Wobec wyższej konieczności zabezpieczenia ich podstawowych potrzeb postanowiono jak najszybciej dokończyć budowę nowego schroniska kosztem rezygnacji z części zaplanowanej infrastruktury. Działalność placówki w nowej lokalizacji rozpoczęła się w maju 2005 roku. W związku z wątpliwościami dotyczącymi obsługi schroniska (m.in. stanu infrastruktury, dobrostanu zwierząt) przez operatora władze Miasta postanowiły włączyć Schronisko w struktury MOZW, co stało się faktem 01 marca 2006.Tym samym Schronisko zaczęło działać jako jednostka budżetowa, finansowana ze środków gminy.

Nowy personel zaczął działalność od wszechstronnego przeglądu infrastruktury obiektu, oceny dobrostanu zwierząt, stworzenia podstaw działalności związanej ze statutową działalnością Schroniska oraz tworzenia planów na przyszłość. W momencie przejęcia Schroniska przebywało w nim 398 psów i 122 koty. Liczne zaniedbania wymagały długiego okresu naprawczego i wzmożonych wysiłków całego personelu placówki wspomaganego siłami ZOO. Największymi problemami natury technicznej były: brak utwardzenia wybiegów, brak zadaszeń na wybiegach psów oraz zły stan zaplecza weterynaryjnego. Odrębny problem stanowiło niedożywienie i zły stan zdrowotny zwierząt.

W miarę wdrażania się, rozpoznawania potrzeb, zakresu obowiązków rosła liczba przyznanych schronisku etatów, z początkowych 18 do 27 obecnie. Niezmiernie ważne było przyznanie w styczniu 2011 r. placówce etatu na drugiego lekarza weterynarii, co pozwoliło na znaczące polepszenie opieki weterynaryjnej nad zwierzętami oraz profilaktyki weterynaryjnej.