TUNIA
SUCZKA TUNIA OK. 5 LAT 616004900210003 (214/17)
WIELKOŚĆ: ŚREDNIA
SZCZEPIENIA: TAK
STERYLIZACJA: TAK
BOKS: D – 10
Szybka ściąga: - zna komendy w zakresie – siad, waruj, pilnuj, przeszkoda, nie rusz / bez wyraźnego pozwolenia nie weźmie żadnego przysmaku od nieznanej osoby/, zostań, oddaj - idealnie chodzi zarówno na smyczy jak i bez niej - bez zastrzeżeń współpracuje z przewodnikiem, któremu zaufa - nie do końca toleruje inne psy - nie toleruje kotów, oraz dzieci których nie zna - w pełni oddana temu kogo uzna za swojego przewodnika – skupiona na nim – dla niego poświęci wszystko - czujna -terytorialna - nie znosi gwałtownych zmian w swoim otoczeniu – w takich sytuacjach okazuje: lęk, stres i niepewność / symptomy agresji lękowej/ - potrzebuje czasu, żeby zaufać każdemu kolejnemu, nowemu człowiekowi - w pełni oddana i lojalna wobec „stada” które uzna za swoje - mocno rozwinięty instynkt obrony ludzi uznanych za tzw. ”swoich” - z racji tego, że pozostawiona sama w pomieszczeniu potrafi niszczyć przedmioty, została nauczona przebywania w klatce kennelowej /bez problemu/ - zadaniowa – lubi węszyć, pokonywać przeszkody, miłośniczka aportowania - jazda samochodem bez problemu - jej zachowania i reakcje są budowane na relacji z przewodnikiem. Im głębsze i pozytywne, tym fajniejsza współpraca. W szczytowym momencie wystarczy mowa gestów do uzyskania pożądanego wyniku. - znakomita pamięć - pies dla doświadczonych i wytrwałych ludzi, którzy zechcą poświęć dużo czasu na budowanie mocnej więzi już na terenie schroniska podczas wizyt przed adopcyjnych.
„ Cześć, niestety, moje koleje losu nie ułożyły się tak jak powinny. Wydawało się, że już znalazłam swoją bezpieczną przystań, ale wszystko się pogmatwało / nie z mojej winy/ i po raz kolejny trafiłam do schroniska. Szczęśliwy zbiegiem okoliczności po wielu dramatycznych doświadczeniach okazało się, że tu w gdańskim schronisku jest ktoś, kto za pierwszym razem też mi pomógł. Na początku, w wielkim stresie nie poznałam go i chciałam zjeść, ale nie trwało to długo /może 20 minut/ jak te dobre wspomnienia wróciły, a ja zrozumiałam, że pomimo wszystko, chociaż zabrzmi to paradoksalnie, miałam szczęście. Wtedy bardzo mi pomógł i teraz też nie zostawił samej sobie, bo wie że dla mnie schronisko to wielki ciężar. Pierwszy wsparł mnie , a potem to już poszło naturalnie. Pojawiły się kolejne nowe osoby, do których musiałam się przekonać i jednak trochę im zaufać. Idzie powoli, ale jest coraz lepiej. Jest progres, bo choć to że znalazłam się w miejscu które znam, które już kiedyś uznałam za swój zastępczy dom /drugi paradoks/, to liczę, że w końcu szczęście uśmiechnie się do mnie /najwyższy czas/ i znajdę taki prawdziwy już na zawsze. Ja wiem, że nie jest to łatwe i nie każdy człowiek się nadaje, ale czym byłoby życie bez takiej wiary? Czekam Pozdrawiam, Tunia” Ps. Pod linkiem podanym poniżej możecie posłuchać o mojej historii. A! I jeszcze jedno! Kojec, buda, pilnowanie podwórka odpada kategorycznie!!!!! https://radiogdansk.pl/wiadomosci/item/98897-ich-los-lezy-w-naszych-rekach-schroniskowe-historie-w-radiu-gdansk-posluchaj
Wszelkie informacje przedstawione w opisie wynikają z obserwacji zwierzęcia na terenie schroniska. Warunki domowe i praca ze zwierzęciem mogą wpłynąć na zmiany zachowania po adopcji. Adoptując z „Promyka” masz prawo do jednorazowej darmowej konsultacji behawioralnej ze specjalistą
Szybka ściąga: - zna komendy w zakresie – siad, waruj, pilnuj, przeszkoda, nie rusz / bez wyraźnego pozwolenia nie weźmie żadnego przysmaku od nieznanej osoby/, zostań, oddaj - idealnie chodzi zarówno na smyczy jak i bez niej - bez zastrzeżeń współpracuje z przewodnikiem, któremu zaufa - nie do końca toleruje inne psy - nie toleruje kotów, oraz dzieci których nie zna - w pełni oddana temu kogo uzna za swojego przewodnika – skupiona na nim – dla niego poświęci wszystko - czujna -terytorialna - nie znosi gwałtownych zmian w swoim otoczeniu – w takich sytuacjach okazuje: lęk, stres i niepewność / symptomy agresji lękowej/ - potrzebuje czasu, żeby zaufać każdemu kolejnemu, nowemu człowiekowi - w pełni oddana i lojalna wobec „stada” które uzna za swoje - mocno rozwinięty instynkt obrony ludzi uznanych za tzw. ”swoich” - z racji tego, że pozostawiona sama w pomieszczeniu potrafi niszczyć przedmioty, została nauczona przebywania w klatce kennelowej /bez problemu/ - zadaniowa – lubi węszyć, pokonywać przeszkody, miłośniczka aportowania - jazda samochodem bez problemu - jej zachowania i reakcje są budowane na relacji z przewodnikiem. Im głębsze i pozytywne, tym fajniejsza współpraca. W szczytowym momencie wystarczy mowa gestów do uzyskania pożądanego wyniku. - znakomita pamięć - pies dla doświadczonych i wytrwałych ludzi, którzy zechcą poświęć dużo czasu na budowanie mocnej więzi już na terenie schroniska podczas wizyt przed adopcyjnych.
„ Cześć, niestety, moje koleje losu nie ułożyły się tak jak powinny. Wydawało się, że już znalazłam swoją bezpieczną przystań, ale wszystko się pogmatwało / nie z mojej winy/ i po raz kolejny trafiłam do schroniska. Szczęśliwy zbiegiem okoliczności po wielu dramatycznych doświadczeniach okazało się, że tu w gdańskim schronisku jest ktoś, kto za pierwszym razem też mi pomógł. Na początku, w wielkim stresie nie poznałam go i chciałam zjeść, ale nie trwało to długo /może 20 minut/ jak te dobre wspomnienia wróciły, a ja zrozumiałam, że pomimo wszystko, chociaż zabrzmi to paradoksalnie, miałam szczęście. Wtedy bardzo mi pomógł i teraz też nie zostawił samej sobie, bo wie że dla mnie schronisko to wielki ciężar. Pierwszy wsparł mnie , a potem to już poszło naturalnie. Pojawiły się kolejne nowe osoby, do których musiałam się przekonać i jednak trochę im zaufać. Idzie powoli, ale jest coraz lepiej. Jest progres, bo choć to że znalazłam się w miejscu które znam, które już kiedyś uznałam za swój zastępczy dom /drugi paradoks/, to liczę, że w końcu szczęście uśmiechnie się do mnie /najwyższy czas/ i znajdę taki prawdziwy już na zawsze. Ja wiem, że nie jest to łatwe i nie każdy człowiek się nadaje, ale czym byłoby życie bez takiej wiary? Czekam Pozdrawiam, Tunia” Ps. Pod linkiem podanym poniżej możecie posłuchać o mojej historii. A! I jeszcze jedno! Kojec, buda, pilnowanie podwórka odpada kategorycznie!!!!! https://radiogdansk.pl/wiadomosci/item/98897-ich-los-lezy-w-naszych-rekach-schroniskowe-historie-w-radiu-gdansk-posluchaj
Wszelkie informacje przedstawione w opisie wynikają z obserwacji zwierzęcia na terenie schroniska. Warunki domowe i praca ze zwierzęciem mogą wpłynąć na zmiany zachowania po adopcji. Adoptując z „Promyka” masz prawo do jednorazowej darmowej konsultacji behawioralnej ze specjalistą
