MICEK
KOCUREK MICEK OK. 12 M-CY 616093900964001
KASTRACJA: TAK
SZCZEPIENIA: TAK
BIURO
Szybka ściąga: - trafił do schroniska po wypadku komunikacyjnym - pomimo utarty łapki sprawny ruchowo - dystans do ludzi, trzeba zapracować na jego zaufanie - adopcja po konsultacji z lekarzem weterynarii
Witam, Do schroniska trafiłem pod koniec kwietnia tego roku. Niestety miałem pecha i nie udało mi się uniknąć nadjeżdżającego auta. W wyniku doznanego urazu musiano mi usunąć tylną łapkę ponieważ pomimo starań nie było szansy na jej uratowanie. Rana się już zabliźniła i całkiem nieźle daję sobie radę. Niech Was nie zmylą te statyczne zdjęcia z sesji zdjęciowej. Gdyby nie ubrane szelki to w życiu nie udałoby im się zrobić ani pół fotki, gdyż udaje mi się na tych trzech łapkach osiągać całkiem niezłe prędkości. Zresztą na sesję też poczekałem trochę czasu, gdyż nadal nie jestem typem przytulaka i miziaka, chociaż muszę uczciwie przyznać, że dzięki pomocy min. wolontariuszek zrobiłem w tym zakresie już i tak znaczące postępy. Inaczej zresztą nie byłoby mowy o jakiś tam zdjęciach. Wiem, że dom jest mi potrzebny i pewnie byłoby mi znacznie lepiej niż w tej klatce, ale do tej pory nie znalazł się nikt kto chciałby spróbować się ze mną dogadać i zabrać stąd. Może teraz to się zmieni. Może ktoś dostrzeże we mnie pięknego, choć doświadczonego przez los kota. Czekam
Szybka ściąga: - trafił do schroniska po wypadku komunikacyjnym - pomimo utarty łapki sprawny ruchowo - dystans do ludzi, trzeba zapracować na jego zaufanie - adopcja po konsultacji z lekarzem weterynarii
Witam, Do schroniska trafiłem pod koniec kwietnia tego roku. Niestety miałem pecha i nie udało mi się uniknąć nadjeżdżającego auta. W wyniku doznanego urazu musiano mi usunąć tylną łapkę ponieważ pomimo starań nie było szansy na jej uratowanie. Rana się już zabliźniła i całkiem nieźle daję sobie radę. Niech Was nie zmylą te statyczne zdjęcia z sesji zdjęciowej. Gdyby nie ubrane szelki to w życiu nie udałoby im się zrobić ani pół fotki, gdyż udaje mi się na tych trzech łapkach osiągać całkiem niezłe prędkości. Zresztą na sesję też poczekałem trochę czasu, gdyż nadal nie jestem typem przytulaka i miziaka, chociaż muszę uczciwie przyznać, że dzięki pomocy min. wolontariuszek zrobiłem w tym zakresie już i tak znaczące postępy. Inaczej zresztą nie byłoby mowy o jakiś tam zdjęciach. Wiem, że dom jest mi potrzebny i pewnie byłoby mi znacznie lepiej niż w tej klatce, ale do tej pory nie znalazł się nikt kto chciałby spróbować się ze mną dogadać i zabrać stąd. Może teraz to się zmieni. Może ktoś dostrzeże we mnie pięknego, choć doświadczonego przez los kota. Czekam
